2 . tonto [tonto]. iz. (NA). Deficiente. Atzeratua, adimen urrikua.
Harek kutxauak ekazen alaba bat tontia, eta gizona kantzerrakin hiltzen. Problema mordua ekazen; semia falta jakon etxetik eta estututa euan. Gabeko ordu bixetan hor diar eitten desta! Ba bestiok, giro ona euala, eta Unzagan jarritta lagun danak!. Ik. iñuzente. Andrazkuendako tonta erabiltzen da.
Babesleak
