inguratu (ingurutu), inguratze (ingurutze). da/du ad. (AS). Acercar(se), aproximar(se). Inguratu be ez jakuz eiñ. / Da itsasora Ibaizabal ingurutzen dala, bertantxe izango da Uri bat zabala. (Ibilt 44).
/ Letek, heriotzara inguratu zanian be ez eban umorerik galdu. (Zirik 101).
Ik. ingururatu.
Babesleak
