lehen.
1 . lehen. adlag. (TE). Antes. Lanian ekin baiño lehen esan bihar zenduan hori. Deklinaziño kasu marka batzuk hartu leikez: lehendik, lehengo, lehengo
baten...; baitta graduatzailliak be: lehenago, lehenen...
2 . lehen. izond. (TE). De antes, anterior; pasado,-a. Alperrik Ameriketan zihar izan, lehena etorri da zure anaia. / Zaharrentzat, lehena beti hobia. / Orduan lehena (lehengoa) hil eingo zuan. (Zirik 53).
/ Zeiñek pentsauko eban lehena ez zala. (Ibilt 457).
Ik. lehengo. Lehena baiño gehixago erabiltzen da lehengua.
lehenaz gain. esap. (IL). Encima (de) que; además de. Kritikak hartzen aspertuta zagozela? Ba, lehenaz gain, neriak entzun bihar dittuzu. / Semia galdu eban. Gero andria gaixotu eta, oiñ, lehenaz gain, lanteixa itxi detse. Galtzeko arriskuan dago: "Heldu samar askok be eztarabixe eta, zer esanik ez gaurko gaztiak" (IL, 44).
lehenbailehen (lehenbaitt-lehen, lenbaitlen, lenbaittlen) [lehenbailehen]. adlag. (TE). Cuanto antes. Lehenbaitt-lehen etorri deilla, bere zain gagoz ba luzero. Ik. hainbat lehen. "Más común en Eibar hainbatlen" (TE, 522).
lehendik. adlag. (TE). De antes; anteriormente, con anterioridad. Lehendik etorren ohittura hori gure artian.