makurtu
makurtu, makurtze (makurtutze). 1 . makurtu, makurtze ( makurtutze). da/du ad. (TE). Agacharse, encorvar(se), torcer(se), inclinar(se). Leiza hartan sartzeko makurtutzia bihar da. / [Pernando] kale baztar batian billau eban lehenagoko bezela, lau hankan gañian makurtuta. (Zirik 55).
/ Makurtu zan lurrerutz. (Ibilt 489).
2 . makurtu, makurtze (makurtutze). da/du ad. (TE). Rendirse, doblegar(se), ceder, someter(se). Ez zan iñoiz makurtu beste gizon baten aurrian. / Ondo makurtu zittuen bildurran bittartez!
