pare
pare. 1 . pare. iz. (TE). Par, pareja. Oillasko paria dakartzugu, mesede eiñan ordez. 2 . pare. postp. (TE). A la par, a la altura; al igual que, como. Zoruen pare gabiz nora juan ez dakigula. parera. adlag. (OEH). A la par de, a la altura de. Argixa dagon parera etorri nok billa. (Zirik 54).
parerik bako [parerik gabeko]. izlag. (OEH). Inigualable, incomparable, sin par. Tute jokuan parerik bakua zan Itxurbe. (Zirik 88).
parian [parean]. 1 . parian [parean]. postp. (OEH). En frente de. Atiari takillatxo bat eregi ei zetsen eta bere parian, [...] oholezko departamentutxo bat ofizinatzat. (Zirik 106)
/ Hara beste barik frakak bajatu ta nun ipiñi eban atzia zulo parian. (Zirik 46).
2 . parian [parean]. adlag. (OEH). Enfrente. --Hi be sekula ez haut ikusten Eibarren, baiña hi bai tokau be parian nik autuan juateko aukeria daukadanian. (Zirik 127).
