ezjakin.
2 . ezjakin. izond. (NA). Ignorante, necio,-a. Joxe, tonto, ezjakin osua zan. / Ezjakin baten moduan ez azaltziarren. (Zirik 33).
ezjakiñian [ezjakinean]. adlag. (TE). Sin saberlo, por ignorancia, con desconocimiento. "En la ignorancia" (TE, 369).
Ezjakiñian eindako okerrak, ez dau pekaturik. / Gaurko bizimoduan, kortesiarik eza da, guztiak edo jende asko arduratzen dan gauzetan ezjakiñian egotia. (Zirik 84).
/ Frailliok, ezjakiñian [...] urde biren gaiñian ziharduela Arateikuok, oso izutu ziran. (Ibilt 461).