imillaun.
1 . imillaun (imiñaun) [imilaun]. iz. (TE). Celemín. Imiñian larena. "Medida de capacidad para áridos" (TE, 429). Imillaunka jaten zittuen babak haren etxian. / Eta hori imiñauna, imiñian larena. Hau babiakin usatzen zan, babia, "badakazue babarik? Ekarrizu imiñaun bat bixarko". Pixurik ez zan erabiltzen, hartu ta hauxe erabiltzen zan. Preziua eukitzen eban tanto ta... Artua imiñia, eta hau [imiñauna] babiantzat gehixago. Gari asuntua beti izaten zan anegia, edo anega erdi, edo imiñia: imiña bat edo imiña bi, edo... Imiña bi anegerdi izaten zan. Ik. anega, imiña, lakari.