nor.
1 . nor. izord. (TE). Quién, quienes; qué persona(s). Interrogatibua da, personendako.
Nor izan da hamen gure aurretik? / -Norengandik ikasi dozu berba zatar hori? -Zuregandik. / Norek ein zaittu zu, mundua eta munduan diran gauzak? / Nork apurtu dau pitxarra? / Norek esan deuk "berori" ein bihar jatala? (Zirik 79).
/ Baiña, norekin diharduk? (Zirik 79).
Deklinaziño kasu markak hartu leikez: norek /nork /nok, norengandik...
2 . nor. izord. (OEH). Quien. [Ez da] txakur txiki ondo erakutsittakorik, noren zaunkak aittuko ez zittuanik beste aitturen batek. (Ibilt 486).
nork daki. interj. (OEH). Quién sabe, a saber. Beste satelite bat bota ei juek oin be, nork jakik zenbat bidian. (Zirik 23).
/ Gaur, biharbada, itxuriari begiratzeko moduko aberatsen batzuek izango dira. Nork daki? (Zirik 107).
Ik. jakin, batek badaki.