ernegau (erneau, erniau), ernegatze [ernegatu]. da/du ad. (TE). Irritar(se), enfurecer(se); exasperar(se). Ernegatzen nago, bihar dorana ondiok etorri ez dalako. / Alperrik da ernegatzia; eruan onian hartu bihar dittugu onak eta txarrak mundu honetan. / Andriak, ernegauta, esan zetsan Martini: [...]. (Zirik 63).
Babesleak
