eskatzaille [eskatzaile]. izond. (TE). Pedigüeño,-a (profesional); mendicante. Motxaillak beziñ eskatzallia. / Fraille eskatzaille eiñ eban Italia guztia.
/ Eta jakiñ eskatzaillia kristau ona zana, azkenian laga zetsan burutik-beherako soñekuori. (Ibilt 464).
/ Aindu zittuan bere zerbitzailliak billau zeixen eskatzaille haura. (Ibilt 460).
Ik. eskeko.
Babesleak
