1 . etzin (etzan, etzun), etzintze [etzan, etzate]. da ad. (TE). Acostarse, echarse, tumbarse. Lur gorrixan luze-luze etzin nintzan eta luak hartu ninduan hurrengo egunera arte. / Etzintzia bihar neuke txarragorik ez dakiran etorri, baiña astirik ez. / Ta gero, sapaixan ez ezik, ohe bigun goxuan etzin zan gure Pernando. (Zirik 118).
Sarrera buruan etzin jarri dogu, baiña ez etzan eta etzun baiño gehixago erabiltzen dalako; hiru aldaerok darabiguz-eta bardintsu.
Babesleak
