infarnu (infernu, inparnu, inprañu, infrañu) [infernu]. iz. (TE). Infierno. "Del léxico de la catequesis" (TE, 430).
Lurran azpirengo diran suen tokixa, infarnua. / Hónek eibartarrok ifrañuko Patxi bera baiño gorrixauak dirala. (Zirik 110).
/ Batera-batera, jausi zan leza-zulo edo inpernuren baten. (Zirik 18).
infarnu bizi. iz. (TE). Vida infernal. "Se dice de situaciones extremas o desesperadas" (TE, 430).
Etxekalte harek, infarnu bizixa bere emazte koittauari.