ingururatu, ingururatze ( ingururatutze). da/du ad. (TE). Acercar(se), aproximar(se). Nekez baten ingururatu genduan probarrixa lehelengo ultzera. / Hillabeteko itsas-ibilixen ondoren, ingururatu giñan islanda baten muturrera. / Lurra Euzkixagana ingururatutzia balitz, garretan ixotuko litzateke. / Ingururatzia gura neban, baiña igesik zan beti. Ik. inguratu.
Babesleak
