2 . iñuzente [inozente]. iz. / izond. (TE). De corto entendimiento, retrasado,-a. Atzeratua (ez du zentzu iraingarririk)(JME). / "En Venezuela suelen decir bienaventurado" (TE, 434).
Herri guztietan da iñuzenteren bat, danen txorimalu izateko. / Gure inguruko baserri-etxe baten seme inuzentetxo bat euken. Nausittuaz bere senera etorriko zalakotzat euazen bere gurasuak. (Ezten).
Babesleak
