izan izan. da/du ad. (TE). Haber solido . TEk holan definitzen dau: "ver. aux. pretérito absoluto" (TE, 451). Izatez, modala da; laguntzaillia.
Gaur aberats hau, izan izan zan eskian aterik ate baten baiño gehixagotan. Aspektu burutuan maiztasuna adierazteko erabiltzen da: izan izan, juan izan, egon izan, ikusi izan...
Babesleak
