1 . maittatu, maittatze (maittatutze) [maitatu]. du ad. (TE). Amar, querer. Urriñian gehixago maittatutzen da norberan lurra. / Bata gaztia eta bestia ederra, ez zan mira izatekua alkar maittatutzia. / Jaungoikuan hurrengo, alkar maittatzia, hor Lege Zahar guztia. Ik. maitte izan, mandamentu.
Babesleak
