1 . osotu, osotze ( osotutze) [osatu]. du ad. (TE). Completar. Osotu neban nere pagua oin dala urtebete. / Illara guztia osotutzia gura eban. / Etxaide nere adiskidiak euskera osotuan egin eban. (Zirik 5).
/ Denpora gutxin barruan liburu guztiak ahittu ziran. Osotuan egin biharragaittik ez ziran danak gusto-gustora geldittu. (Zirik 5s)
Babesleak
