2 . illundu, illuntze [ilundu]. du ad. (ETNO). Pavonar. Galtzairuzko piezen gaiñazala ugartu ez deiñ, oxido-kapa mehe urdin illunez tapatzia. Taillarretako eta grabauko berbia da. Hónek armazoiok ez deskuez oinguan ondo illundu. / Illundu eta gero itxura ona izango jok damaskinauak. Ik. txarola emon, txarolau, urdiñ-illundu.
Babesleak
