2 . eztittu, eztitze [eztitu]. du ad. (ETNO). Ensamblar, juntar. Egur bi, haga edo ohol bi, josi, alkartu. Eztittu da, ba, apurtutako egur bi "josi"; mutur bixak landu lehelengo, eta gero "josi". / Burdixan partikiari puntia eitten jakuan, bai. Eztittu esaten jakuan; bulpartika-puntia eztittu. Koskia etarata bai, ta koskarik barik be bai, tornillo batekin lotuta be bai. Uztaixak gogortzen jok, eta gero tornillo bat ipini, edo ziri bat, eta eutsi eitten jok. Hagiña etaratzia baiño errezagua izaten da.
Babesleak
