abarka
abarka (albarka). iz. (
ETNO).
Abarca. Lehen narruzko abarkie josten jarduten eben! Narruzko abarkie! Etxien hil behi zahar bat, bai? Zeziñetarako? Ta haretxen narruek ganbaran josi, luze, sikatutakuen. Abarkolak eiñ, medidan (ohola behien markau eitten eben); ebagi gero ta abarka-oholak eiñ. Gero hantxe medidarako abarka narrue etaratzen eben, oiñekue. Zeiñek zenbat oiñ bihar eban, horixe. Gero gizonak, abarkien narrua albo banatara zulatu eitten eban, ta jostugelakin, jostugela sartzen otsen musturrien gero, ta albotara beste zintta bi, ta haretxekin batzen eben. Bai, bai, narruakin. Jostugelakin josten zittuen. Abarka-jostie... gure aitta zanak-eta zelan abarkia josten eben? Basarrikue, baiña.... / Abarkak tajuzkoak ez zituala ta zapatak erostia pentsau eban. (Zirik 81).
Bes. abarkadun, abarkagintza, abarkagin, abarkero, abarka-galtzak.
abarka-galtza. iz. (ETNO). Conjunto de abarcas y calcetines de lana. Pluralian erabiltzen da: abarka-galtzak
abarka-soka. iz. (
ETNO).
Cuerda para atar las abarcas. Abarkak lotzeko soka luzia.
Abarka-soka barrixak falta egitten deste, honek motz-motz eginda dagoz. / Baiña abarka-sokak eitteko ez zan zurdarik erabiltzen; harendako ardi nabarrak bihar. Eta jertsixak eitteko be ardi nabarrak; jertsixak ziran, ba, zurixak, ala nabarrak. Tintau? Tintau ardilania ez!. Ik. abarka-zintta.
