hezibako
hezibako [hezigabeko]. izlag. (
ETNO).
Salvaje, Indómito,-a, bravío, -a. Basotik jatxittako mutiko motz harek hezibako bihorra zirudixan. / Neskamian bularretan ebala esku bata eta bestia ezkutuan, hezibako aiskide barri bi balitzaz letz. (Ibilt 471).
Ik. hezigabe.
