2 . obeidu (oidu, ogidu), obeitze (oitze, ogidutze) [obeditu]. du ad. (JSM). Rendirse, ceder. Amore emon batak bestian aurrian men egin. Mutikuen arteko burrukak obeidu arte izaten ziran, batak edo bestiak amore emon arte. / "Rendir, cuando se trata de desafío. (Obeidu arte, hasta rendirse solían ser las peleas callejeras de nuestra infancia)" (JSM, in TE, 776).
Ia Periko... Jarraittu holaxe!... Ez obeidu!, hi baiño lehenago nekatuko dok-eta. (Zirik 87). / Oitzen naok eta kitto, amaittu juagu. / Oitzen dok ala ez?, esaidak!. / Esr. Eratxi arte emon eta obeidu arte egon.
Gitxi erabiltzen da, jende nausixan artian bakarrik.
Babesleak
