karga.
2 . karga. iz. (TE). Carga atmosférica, mal tiempo, tiempo pesado y gris. Bizkaittik dator kargia eta eurixa izango dogu.
3 . karga. iz. (ETNO). Carga o cantidad o montón de material que se lleva a cuestas, a la espalda: forraje, género de la huerta, madera o leña. Takada baten norberak lepuan eruan leikian kargia: bedarra, egurra, ganajatekua...
Harek egundoko markia egin juan burdiña troskua eruaten, baiña sekula karga bat lepuan hartu barik egin juan hori markiori, sekula karga bat hartu barik! / Oiñ iñor ez dago basarrixetan usauta karga-naborik eruaten, bedar-kargarik be ez, karga-egurrik be ez.... Ik. zama, besada. Bakarrik edo materixalan izenakin batera erabiltzen da. Izena onduan daukanian materixal izena gehixenetan ondorik doia.
4 . karga. iz. (OEH). Carga de arma de fuego, material explosivo. Barrenetxen kanteran dinamita kargak sartu zittuen. (Zirik 78).
karga-bedar (bedar-karga). iz. (ETNO). Cantidad de hierba que se lleva en la espalda. Oiñ iñor ez dago basarrixetan usauta karga-naborik eruaten, karga-bedarrik be ez, karga-egurrik be ez... eta lehen kargatan asko egitten zan.
karga-jasotzaille [karga-jasotzaile]. iz. (TE). Levantador,-a de pesos. "Profesional de este deporte" (TE, 480).
Itziarren zan karga-jasotzaille entzuna. Ik. harri-jasotzaille.
karga-jasotze. iz. (TE). Levantamiento de peso. "Gaur egunian harrixa jasotzen da gehixenbat, baiña lehen ingudiak, zorruak... be jasotzen ziran" (ETNO). / "Competencia de levantamiento de peso" (TE, 480).
Karga-jasotze berua ei da domekan Deban. Ik. harri-jasotze.
kargabar. iz. (TE). Carga de leña, haz de leña. Kargabarrak, labarako su-geixa.
kargata. iz. (ETNO). Trabajo de llevar cargas a la espalda. Lehen basarrixetan gehixago usatzen zan kargatia; oiñ iñok ez dau egitten. Ik. bedarrondota, egurreta, lurreta.