1 . banatu (banandu), banatze (banatutze). da/du ad. (TE). Separar(se); dividirse. Alkarregandik apartau, separau, banandu edo banandu erain.
Banatu ein bihar izan zittuen, bakerik han gura bazan. / Unamorixuan bizi ziran herrixak, banatu ziran danen zoritxarrerako. / Hainbeste jende banatutzia, ez zan gauza erreza. / Gaizki konpontzekotan, hobe banatzia. Ik. apartau.
Babesleak
