1 . aska. iz. (TE). Pesebre, artesa. Korta bateko askia haren kumia, Erregien Erregia izan arren. / Pentsua askara bota bihar da, ez lurrera. / Askak lehen egurrezkuak, tapekin. Lehen hau sukaldia, ez dok?. Ta hor ganau illaria bertan. Tapia ipintzen zuan, holan korritzekua. Ta askian gaiñian egoten zuan askaburua: ganbelak hantxe gordetzen zittuan. Tapia zabaldu ta jaten ebenian, ganbelia "tak!" bixamunerako edo illuntzirako. / Laugarren pisotik kalera jausi zan, beste bihargin batzuek masia eitten euazen askara. (Zirik 75).
/ Esr. Askiak darabil eskia...
Ik. arzara, ganau-aska.
3 . aska. iz. (ETNO). Canalón del tejado, pesebre de tejado. Teillatu ertzian ura kalera bajatzen laga biharrian, urak jaso eta arketara batzeko.
Hau etxiau bi gaillurreko etxia dok eta barrura begira daren teillatu bixak hartzeko askia jakak. Ik. hodeixa, uraska.
Askia goixan egon / euki. Pesebre alto. "Se dice de donde dan poco de comer" (TE, 177).
Morroi egon zan uezaban etxian, askia goixan.