behinguan [behingoan]. adlag. (TE). De una vez; en seguida, inmediatamente, rápido. Osagilliak esan zetsan behinguan osatuko ebala. / Edo behiñguan esango destazu izen ezkutu sekulakuori, edo juan biharko zaraz nere lurretatik. (Ibilt 482).
Ik. berihalakuan, segiduan, behingoz. Ezezko esaldixetan: ez haiz behinguan isilduko!
Babesleak
