1 . berbatu, berbatze ( berbatutze). da/du ad. (TE). Apalabrar, convenir, comprometer(se) de palabra. Berbia emon, berbaz tratua egin.
Katalin Bizkaiñekuak berbatu dabe txarrixa Aretan. / Ez dozu ondo ein berbatutzia, ez kunplitzekotan. / Berbatu da plaentxiatar batekin da ein dabe posturia norek murgil luziagua ein. (Zirik 38).
/ Berbatutako ezteguak. (Ibilt 212).
Ik. berbia emon.
Babesleak
