1 . bialdu, bialtze ( bialdutze) [bidali]. du ad. (TE). Mandar, enviar. Zeozer norabaitt edo norbaittengana heldu erain; norbaitt norabaitt juan erain.
Bialdu detsat karta gogorra, baiña ez bere portamenak merezi ez eban lakua. / Bialdu dot mandatarixa nere erantzunakin. / Asmau eban karzelara bialdutzia. / Zenbat kostau jatzu kartia bialtzia? Ik. agindu.
Babesleak
