1 . goratu, goratze ( goratutze). da/du ad. (TE). Levantar(se), elevar(se), subir, ascender. Gorago juan edo eruan; maillaz igo. / "Poner una cosa más arriba" (TE, 409).
Goratu eban zeruraiñok; ez nik dakirazen ipoiñak jakin balittu. / Askotan goratutzia, goragotik lurra joteko. / Urtietako nekiegaz ahal izan eban zerbait goratzia, ordulaun zorigaiztoko baten lurrera etortzeko. Ik. igo, jaso, altzau.
Babesleak
