harrotu
1 . harrotu, harrotze ( harrotutze). da/du
ad. (
TE).
Envanecer(se), enorgullecer(se). Bitsa leztxe harrotu zan, azkenian plost eitteko. / Harrotutziak dakar gero apaldu biharra. / Diruak ekartzen dau harrotzia, eta harrotziak hondamendixa. Ik. puztu.
