1 . illundu, illuntze ( illundutze) [ilundu]. da/du ad. (TE). Anochecer, oscurecer (el dia, el cielo); ennegrecer, teñir en negro. Illunduaz badoia, euzkixa sartu danetik. / Eta seigarren ordua inguruan, egunan erdixan, lur gain guztian illuntzia etorri zan, bedratzigarrena arte (Luk. 23. 44). / Illundu dittu soiñekuak, ama hil jakonetik. / Nahixago izan neban soiñekuak illundutzia, illun barrixak eittia baiño. Ik. illuntabartu.
Babesleak
