lihortu (lehortu, legortu ), lihortze (legortutze, lihortutze) [lehortu]. da/du ad. (TE). Secar(se), desecar(se); agotar. Eremuak, gehixenetan, itsas legortuak. / Holandan zeregin nausiña, itsasadarrak legortutzia. / Espaiñia diran lurrak legortziak, milla gizaldi asko iraun eban. / Ibar haura, itsasora baiño lehen lihortutzen dabe egarrixak diran lurrak. / Itsasadar bat lihortutzia pentsau dabe. / Ez da erreza izango itsasadar hori lihortzia. Ik. agortu, sikatu.
Babesleak
