maiña [maina]. iz. (TE). Lloriqueo, puchero; sollozo. Gehixenbat umiekin erabiltzen da, miñik bako negarra danian.
Egun guztian maiñak dittu ume horrek. / Bizarra arpegixan eta maiñetan ziharduan. / Ez maittia, neri maiñetan ez etorri, ez da zuretako eta. Normalian pluralian erabiltzen da.
maiñak egin. esap. (TE). Lloriquear, llorar sin motivo. Zergaittik barik, maiñak eitten dittuzu beti. / Ez egizu maiñarik egin, txikitxo, emongo detsut-eta. Umiekin erabiltzen da normalian, miñik barik danian gehixenbat.
maiñetan jardun. esap. (ETNO). Estar llorando sin motivo, estar lloriqueando. Ume berbetan esaten da gehixenbat.