metatu
metatu, metatze ( metatutze). du
ad. (
TE).
Amontonar, apilar; hacer el almiar. "amontonar la cosecha" (TE, 553).
Gari-azauak, bedar-sikua eta basuetako iria, etxe inguruan metatzen dittue. / Moltzuak metatutzia, gauziak hobeto iraun deixan. Ik. bildu, hurbildu, pillatu.
