pillatu (pillotu), pillatze (pillatutze) [pilatu]. du ad. (TE). Amontonar, apilar, acumular; hacer montones. Lehelengo harrixak pillatutzia, gero hargiñak honen tolostutzia hormia eiñaz. / Ez da nahikua gauzak pillatzia; tolostu ein bihar dira ondo izateko. / Etxe onduan iria pillatzen dabe, ganauari ohiak eitteko. / Baso baztarretan haixiak orbela pillotuta dauka. / Asko pillatu ziran berari zorionak emon nahixan. (Zirik 109). / Lelo arpegidun guztiak neuk pillatuko jittuat gure makiña horretara. (Zirik 44). Ik. bildu, metatu, moltsotu.