1 . nasaittu, nasaitze (nasaittutze) [nasaitu]. da/du ad. (TE). Tranquilizar(se), aliviar(se), calmar(se), relajar(se). Larrittasuna, kezkia, estuasuna gitxittu.
Gerria amaittu zanian, nahiz galdu, nasaittu giñan. / Ameriketara heldu giñanian, ha zan nasaitzia! / Berba honegaz Dukia nasaittu zan biziko onduen. (Ibilt 483).
/ Gure Pernando urtebeterako nasaittuko ahal zan. (Zirik 50).
Anton. estutu.
Babesleak
