zutiñik [zutunik]. adlag. (TE). De pie, en pie; en vertical. Egun guztian zutiñik nago, jartzeko astirik gabe. / Hórrek barrok zutiñik ipintzen badittuk leku gitxiago hartuko juek. / Zer dok Pernando, zutiñik egon eziñik ala? (Zirik 54).
/ Eibarren etxerik pe ezton (ez don) geldittu zutiñik. (Zirik 21).
/ Emaztia ohian aurkiturik zutiñik ezin zala, itandu zetsan zer eukan. (Ibilt 464).
Ik. zutik.
Babesleak
