2 . bialdu, bialtze [bidali]. du ad. (TE). Expulsar, despachar, echar. Norbaitti alde erain; bota.
Bialdu dabe etxetik ha jan-txakurra. / Hemen esaten dan moduan: Bialdu eban autubatzallia txakurran salan pasiatzera. (Zirik 37).
/ Eta beste barik esan zetsan, bialdu zeixala azkar etxetik neskamia bakia gura baeban. (Ibilt 471)
Babesleak
