1 . deittu, deitze ( deittutze) [deitu]. dio ad. (TE). Llamar; convocar, avisar, citar. Norbatti etortzeko esan, diar egin.
Amak deittu detsu etxeko ataittik. / Telefonotik deittu detsu Donostiatik lagun batek. / Deittutzia pentsauta egon naiz, etorri ez zaranetik. / Deitzia gura izan dot, baiña ez ziñan agiri. / Deittu zetsan albuan zan emaztiari ixotu zeixan kandelia. (Ibilt 467).
Ik. diar egin. Gehixenetan norbaitti deittu (dio) erabiltzen da , baiña norbaittek deittu (du) be bai.
Babesleak
