2 . auzo. iz. (ETNO). Vecino; prójimo; ajeno; otro. Aldamenekua, auzokua, inguruko basarri edo etxekua; baitta beran etxia be (ETNO).
Auzua etxera etorri ezkeriok, norberak ezin alde ein etxetik. / Auzuan egon gara afaittan. / Auzuak konturatu dittuk ezkontzeko asmotan habillela. / Nola ohitturia zan auzo ta senidieri txerrikia erregalatzia. (Zirik 59).
Ik. alboko, auzoko, inguruko, aldameneko, aldeko, auzokourren.
Babesleak
