auzoko. iz. (TE). Vecino,-a. Auzokua izan jata aitzen emotera... / Mutil gazte mardo hori auzokua dogu. / Bihar detsegu auzokoeri, anaiegaz dogun hartu-emona. Ik. alboko, inguruko.  TEk diñuan lez, auzoko berbiak esangura zabalagua dauka alboko-k baiño. Albokua etxe bloke baten barrukua da, aldamenean bizi dena, ezker-eskuma edo; auzokua urriñagokua be izan leike. auzoko egin. da ad. (TE). Avecindarse. Bertakotu. Eibarren auzoko ein zan, etorri eta berihala. Ik. bertako egin.