izond.
2 . madarikatu. interj.-
izond. (
TE).
Maldito,-a. "Interjección con que se maldice alguna mala acción" (TE, 539).
Gure gizon madarikatu horrek oin be sakatu jestan zirikadaren bat. (Zirik 28).
/ Diabru madarikatua! oin be sakatu desta beste bat!
2 . gozo (gozu, goxo). izond. (
TE).
Dulce, cariñoso,-a; suave, placentero,-a. Aman laztanak, besterik ez lako gozuak. / Soiñu jarrai gozu ederratarikua, baiña hausiunia euki eban. / Ohe bigun goxuan. (Zirik 118).
otxan [otzan]. izond. (
NA).
Manso,-a, noble [en animales]. Ik. mantso, ondrau. Animalixekin esaten da normalian.
burutanziñotsu [burutaziotsu]. izond. (
TE).
Receloso,-a, suspicaz, desconfiado,-a; dado a imaginaciones. Senarra burutanziñotsua, eta ez zan baketan bizi. / Illunian bizi dana, burutanziñotsua.
2 . epel. izond. (
TE).
Persona sin ánimo, sin vigor; apocado; tímido; cobarde. Gizon epela, ur epela bezela higoingarrixa. Ik. txepel.
ahofin. izond. (
TE).
De paladar fino, sibarita; gourmet. Ez erozer gauza atara hari mahaira, ahofiña da eta.
kurrixkalari (urriskalari). izond. (
TE).
Chillón,-ona. Andrazkuak beti dira urriskalarixak.
1 . maskal (maxkal). izond. (
TE).
Marchito,-a; estropeado,-a; ajado,-a; débil. Larrosa hori maskala dago. Ik. zimel.
haundikor [handikor]. izond. (
TE).
Que imita a los poderosos,-as y persigue su trato. Beti da haundikorra haundikixen ondoren, nahiz barre erain jendiari. Ik. haundiki. Haundikor ez da erabiltzen; haundiki erabiltzen da.
kakati. izond. (
NA).
Cagón,-a. Kakaiñerua; bildurtixa.
Ik. kakaiñero, txixati. Burla antzian esaten jako komunera sarri doianari; bildurti zentzuan be entzuten da.
