izond.
erregutzaille [erregutzaile]. izond. (TE). Rezador,-a (de oficio); que ruega; intercesor,-a. Erregutzaillia, euren burua baiño besterik kontuan izan barik, ardurabako bizi diranen ordez. / Ahazturik emakumia zana, erregutu biharrekua erregutzaille ibilli barik. (Ibilt 475).
aspergarri (aspertugarri). izond. (TE). Aburrido,-a, que aburre. Aspertzen dabena, gobaitten dabena.
Liburu ha, nik aitzen doran letz, aspertugarrixa da. Ik. aspertzeko. TEk ez dakar aspergarri berbia ez sarreran ezta ejenpluetan be; baiña edozelan be, gaur egunian erabiltzen dan formia hori da, eta ez aspertugarri.
2 . alu. izond. (TE). Calificativo despectivo cuyo significado varía según el contexto. Hator hona, aluori! Ik. txo aluori. Gaur egunian apenas erabiltzen da Eibarren.
ongille [ongile]. izond. (TE). Bienhechor,-a, benefactor,-a. Harri-pilla gaiñian zutiñik ikusten dozun gizon hori, herri honetako ongillia.
jakinzale [jakintzale]. izond. (TE). Estudioso,-a; curioso,-a; investigador,-a. Jakintza zalia, jakinguria dabena.
Euskaldun jakinzalia, gitxin lakua.
eskatzaille [eskatzaile]. izond. (TE). Pedigüeño,-a (profesional); mendicante. Motxaillak beziñ eskatzallia. / Fraille eskatzaille eiñ eban Italia guztia.
/ Eta jakiñ eskatzaillia kristau ona zana, azkenian laga zetsan burutik-beherako soñekuori. (Ibilt 464).
/ Aindu zittuan bere zerbitzailliak billau zeixen eskatzaille haura. (Ibilt 460).
Ik. eskeko.
2 . txistulari. izond. (TE). Silbador,-a. "Aficionado a silbar con los labios" (TE, 697). Ertzillenian danak ziran txistularixak. Hortik "Zozua" háren gatxizena.