izond.


1 . eme. izond. (TE). Hembra. Jaungoikuak hasieran ein zittuan arra eta emia.


2 . lodi (lori). izond. (TE). Espeso,-a; denso,-a. Morokill horrek lodixa urten dau. / Loriegixa ein dozu morokilla. Anton. zirin. Ik. likin.


arduratsu. izond. (TE). Cuidadoso,-a, diligente; responsable. Bere gauzen arduratsua da, gaztia izan arren. Anton. ardurabako.


2 . ziur. izond. (TE). Seguro,-a, cierto,-a. Ziurra oin nere zorigaiztua!


nausin (nausixen) [nagusien]. izond. (TE). El mayor, la mayor; primogénito,-a. Adiñez zaharrena. Zu nausiña izanda, bestieri gaizki erakusten diharduzu. / Jauregixan [...] bere seme nausiña bere ondoren jaun izteko bide onian. (Ibilt 490). Ik. nausi.  Mugatuan: náusiña (náusixena).


1 . itsu. iz.-izond. (TE). Ciego,-a, invidente. Ikusmen bakua. Zeiñena izan zan hamen pekatua, beronena edo bere gurasuena, gizon hau itsua jaixo zeiñ aman sabeletik? (Juan, 9. 2). / Harrittuaz bere buruakin, nola haiñ itsua ahal izan zan, alde batera lagatzen horrelako emazte ikusgarrixa. (Ibilt 467).


adartente. izond. (ETNO). Cornitieso,-a. Adarrak gora begira daukazen animalixia (behixa, iskua, adarixa). Anton. adarmakur.


erraldoi. izond. (TE). Corpulento,-a; más grande y fuerte de lo normal. Bere idekuak baiño askoz be haundixagua dana Zuen mutilla erraldoi galanta ein da. / Ha zelako erraldoia danak bildurtu guran! / Han euan beste gizon erraldoiori, andenian, trenerutz begira. (Zirik 90). Ik. aketo.


merkati. izond. (TE). Baratero,-a. TEk piñuari jarri jarri detsan izenondo peioratibo kutsukua. Piñua etorri barrixa da gure mendixetan; eroritzen diran pagu eta haritxen ordez jarrittako merkati bat. Ik. piñu.  Ez da erabiltzen. TEk piñu sarreran erabiltzen dau izenonduau baiña ez detsa sarrerarik jarri.


aspamentutsu (aspamentoso,-a). izond. (TE). Aspaventoso,-a, aspaventero,-a; quejoso,-a. Aspamentuka jarduten dabena Gaixo aspamentosua, bere kalterako.
« first‹ aurrekoa…444546474849505152…hurrena ›last »