izond.
3 . pikor. izond. (
TE).
Granujoso,-a, granujiento,-a. Azal pikorra dauka arpegixan.
asmotsu. izond. (
TE).
Ingenioso,-a; sagaz, ocurrente. Bagenduzen guk, Alfan, bihargiñ asmotsuak. / Tours deritzen dan Frantziako uri haundi ederrian, gizon bat zan oso asmotsua eta burugiña. (Ibilt 469).
Ik. asmatzaille.
3 . agor. izond. (
TE).
Agotado,-a, seco,-a, sin agua. Juan daneko hillabetian, itturri agorra solo azpikua.
1 . ondrau [ondradu]. izond. (
TE).
Honrado,-a, recto,-a, honesto,-a; probo,-a. Alde guztietara, gizon ondraua. Ik. prestu.
2 . jakin. izond. (
TE).
Sabido,-a, notorio,-a; determinado,-a, preciso,-a. Jakiñekua; mugatua, ziheztu izan dana.
Gauza jakiña zan zerek urtengo eban nahaste hartatik. / Ez giñan geratu egun jakin baterako. / Leku jakiñian laga giltzia.
irristakor. izond. (
JSM).
Resbaladizo,-a. Aingira irristakor madarikatua! (Zirik 101).
eruanzale [eroanzale]. izond. (
TE).
Tolerante. Idia guztietako gizonak zittuan lagun, eruanzalia zalako. Ik. eregi, zabal. Ez da erabiltzen. Normalian "tolerante" esateko zabala, eregixa erabiltzen da.
4 . txakur. izond. (
TE).
Insolente, descarado,-a; de mal carácter. Uezaba txakurra, nik hamen izan neban lehelengua.
hagindun. izond. (
TE).
Dentado,-a. Ez da mira izatekua haren hortza, haginduna jaixo ei zan eta. / Makiña harek, hagindun errobera asko dittu. Bi hagin klasiekin erabili leike, nahiz ahokuekin nahiz makiñetakuekin.
2 . atrebidu (atrebiru) [atrebitu]. izond. (
TE).
Atrevido,-a, osado,-a; insolente. Atrebidu galanta lotsagabe hori. Ik. ausarki. Normalian atrebidua erabiltzen da ausarta eta antzerakuak baiño.
