izond.


penagarri. izond. (TE). Lamentable, deplorable, triste; doloroso,-a, penoso,-a. Penagarrixa izan zan hain gazterik hiltzia. / Penagarrixena, jaixak hain laburrak izatia dok. (Zirik 44). Ik. negargarri, tamalgarri.


jaungoikozale. izond. (TE). Deísta; creyente; piadoso,-a, religioso,-a, devoto,-a. Jaungoikuan sinisten dabena, fededuna; Jaungoikuan aintza billatzen dabena, erlejiñuari emonda daguana. Jaungoikozalia, lehen esan dogun Pascal bat, Port Royalen bizi izaten jarri zan jakintsua. Ik. fededun, jaungoikodun, jaungoikotar.


hozbera. izond. (JSM). Friolero,-a. Hain zan hozberia, ohian be kaltzetiñekin sartzen zan. Ik. hozkil.


2 . etzin [etzan]. izond. (TE). Yacente. Lur honetako jaunan irudi etziña, elixataixan.


5 . txakur. izond. (TE). Malo, desapacible [tiempo]; difícil de restar, duro,-a (saque). Egualdi txakur honegaz ezingo gara jatxi kalera. / Haren sake txakurra errestau biharra ez zan makala.


bakarzale. izond. (TE). Solitario,-a, que gusta de la soledad. Irakorlari bakarzale bat einda dago. Ik. bakarti.


2 . entzun. izond. (TE). Famoso,-a; conocido,-a, célebre . Gizon entzuna Euskal Herri guztian. Ik. entzute haundiko, famau, aittu.


prestu. izond. (TE). Cabal, formal, serio,-a, prestigioso,-a; honrado,-a, recto,-a. Gizon prestua alkate izentau daben gizona. Ik. ondrau.


kankaixu. izond. (TE). Grandullón,-ona; desgarbado,-a. Kankaillua, haundikotia eta itxura baldarrekua. /  "Se ha reducido su uso al figurado que hace oficio de adjetivo y denota al desgarbado, a uno con estatura desproporcionada" (TE, 477). Zuen auzoko gizon kankaixuak beti eitten desta agur irribirrez. Ik. kankaillu.


3 . soil. izond. (JSM). Puro,-a, sin mezclas.
« first‹ aurrekoa…96979899100101102103104…hurrena ›last »