di-da. 1 . di-da (di-dau). onomat. (IL). Hacer algo con decisión y rapidez. Arintasunana. Ogixa be, labako-sua eitteko, oria eindakuan ba "ontxe harrotu da", eta labia erreta badao ba, di-da!, ogixak ein da sartzeko harrotu ein bihar da. / Beste barik, berihalaxe, di-da! egiñ eban, eta kitto. Ik. fist, zirt-zart. 2 . di-da. onomat. (TE). Golpe súbito y/o fuerte. Gogor samar jotia. / "Onomatopeya del acto de golpear" (TE, 291). Di-da burutik behera, eta lurrera konort barik.