-iko. atz. (AN). Sufijo diminutivo. "Atzizki txikigarrixa" (AN).
Gizonezkoetan irakorri dogu: Machinico (EOYE, 436 or. (JEL)). Martinico de Ybarra (EOYE, 435 or. (JEL)). Data zehatz barik.
-ki / -ka. atz. (TE). Sufijo. "-kia: sufijo adjetivador" (TE, 489)
Arrakia, emakia, umekia, izukia, etc. Ik. arrarki, emaki, emeki, gizonki, harroki, izuki, zatarki, umeki, umilki. Emoten dau -ki atzizkixa daukala, (holan ipini dabe OEH-n: "emaki" (1992, VI 624), "emeki" (1992, VI, 640), "arrarki" (1989, II, 582), "gizonki" (1995, VIII, 625), "harroki" (1989, II, 688), "izuki" (1996, IX, 853)), baiña txokantia da artikulua hartzerakuan -kixa ez egittia , -kia baiño (holan dakar TEk behintzat 163., 169., 312., 403., 454., 489., 589., eta 591 orrixetan esate baterako). Edozelan be, ahozko jardunian singularreko jangarkia pluralian jangarkak esaten da eta horrek erakusten dau -ka be izan leikela. "Jangarka" berbia RETANA-n (1980, V. bol., 2330. or.), R.M. AZKUE-ri jasota, eta OEH-n topau leike (1997, X., 79. or.).
-nez. 1 . -nez. atz. (EE). Puesto que, ya que. Eta erderaz banekixanez, esaten netsen: "Nik erderazkua nahi dot".
/ Hortik aparte, bere aitta minetako ingiñero zanez, alde horretatik bazekixazen geologoa gauzak be.
/ Mendizale hórrek eskatu esten, ia lagunduko netsen edo, soketako teknikak ezagutzen nittuanez, nahiko leukiela esploraziño bat ein Gesaltzan.
Ik. ezkero, ixak-eta. Kausaletan adizkixari lotuta.
|
|