aberastu, aberaste (aberastutze). da/du ad. (TE). Enriquecer(se), hacer(se) rico,-a. Aberats bihurtu. Goizetik gabera aberastu zan; nola, ez dakigun gauzia. / Zoruen zorakerixak aberasten dittue gordezaliak. / Oingo bizimaiñan, gizonan legia ez da zerbitzia, ezbada ze aberastia. / Aberastutzia pentsaurik agertu ziran hona. / Etxia ustu ta tabernia aberastu. (Zirik 120). Ik. dirua egin, dirutu, otxindu.