1 . jarki, jarkitze. 1 . jarki, jarkitze. zaio ad. (TE). Enfrentarse, ponerse en actitud agresiva; oponerse, resistir. Aurre egin, frente egin. / "Ponerse en actitud de combate" (TE, 461). Hori entzunaz, jarki jatan jan bihar banindu bezela. / Gurasuari semia jarkitzia, izan laikian gauzarik zatarrena. / Jarki jakon [...] orruaz. (Ibilt 95). / Ez deskula ezer balio urrin bizitza eukitziak; nahiz jarki ta nahiz arrio, ta ez kulpa gabe izatiak. (Ibilt 367). 2 . jarki, jarkitze. da ad. (TE). Acostumbrarse, hacerse a una cosa. Astua makillara leztxe, jarki da zure orruetara. / Bertako gauzetara jarkitzia dogu hamen onena. Ik. jarri.  Esangura honekin gitxi erabiltzen da; jarri eta ohittu gehixago.